Eskiden beri okuyanlarınız bilir.
Hayatım dilimde derdim kendime, bi denk gelse sen bile şaşırırdın bu saydam halime.
Anlatmıyorum artık pek bir şey.
Halbuki hislerim yaz diye zorlarken beni, susmayı yeğle(-dim/-eceğim)
Neden mi?
Bazı şeyler bana kalsın istediğimden.
Üryan şekilde zihnimde dolansın.
Yaşanmışlığı ruhumu okşasın.
İnsanlar merak etsin, ne oldu diye.
sen gülümsemenle cevap ver hepsine.
Yetmeyecek bu bazılarına,
Kötü insanların sohbetlerine meze olacaksın illa.
Ana yemek gelmeden doyur karınlarını usulca.
Ana yemeğe ulaşırız sansınlar bir türlü ulaşamasınlar.
Neden mi?
Bakma öyle güler yüzlü olduklarına.
Hepsi bencil.
Sözde sencil.
Baksan şu yaradılışa herkes sahip yalancı "en" takısına.
En vurdum duymazı, aslında en meraklısı.
En akıllı olduğunu sananı en budalası.
En masum gözükenin kuyruğuna bastığın anda, çöplüğüne giriş hakki kazanırsın bedavaya.
En hırçını okşadığında, sokuluverir koynuna.
Bakmayın kimsenin sevecen durduğuna, güven olmaz adem soyuna.
Yaşa.
Ve sakın kimseye anlatma.
İşte o zaman.
Kral çıplak eyvah!
